آستان چهار انبیا و امام زاده صالح

این مکان را آرامگاه چهارتن از پیامبران بنی‌اسرائیل به نام‌های :سهولی، سلام، القیا و سلوم می‌دانند و به ” چهار انبیاء ” نیز معروف می‌باشد که گفته می‌شود آنان پیامبرانی می‌باشند که مژده میلاد مسیح را از اورشلیم به سوی شرق آورده بودند و از اسناد موقوفات صفویه برمی آید که این مکان در پایان قرن یازدهم هجری زیارتگاهی مورد احترام بوده و باغ‌هایی را بر آن وقف کرده‌اند.
بنای فعلی پیغمبریه مربوط به دوره صفوی است و در قزوین، جانب شرقی خیابان پیغمبریه و جنب مدرسه و مسجد پیغمبریه در غرب بنای چهل ستون قرار دارد و تاریخ ساخت بنا به دوران صفویه برمی‌گردد که در ادوار بعدی بازسازی و تکمیل شده است. بنا بر شواهد تاریخی قدمت اصلی این بقعه به ۲۲۰۰ سال قبل برمی‌گردد و از این رو از جملهٔ معدود آثار دینی مربوط به پیش از اسلام و مسیحیت در ایران به‌شمار می‌آید. این مجموعه از لحاظ تاریخی، فرهنگی و مذهبی، اهمیت ویژه‌ای دارد. رد پای معماری دوره‌های مختلف و همچنین رهگذر فکری ادیان ابراهیمی در آن قابل رؤیت است. در جانب شمال غربی این آستان و در زیر زمین، دهلیزی کهن و مخفی قرار دارد که علمای نامداری از تاریخ تشیع در آن آرمیده‌اند و قبور بسیاری بدون نشان در آن قرار دارد که به زعم کارشناسان می‌تواند به افراد سرشناسی از عالمان دینی یا نزدیکان دربار پادشاه صفویه یا قاجاریه مربوط باشد. الهیان تنکابنی، میرزا مسعود شیخ‌الاسلامی، ملاعلی طارمی، سید زرآبادی و احمد عزیزی از جمله این علما هستند. با توجه به اینکه بقعه چهارانبیاء از نزدیکترین بقاع دینی در حریم کاخ یک پادشاه می‌باشد لذا چند شاه‌نشین در آن وجود دارد و به‌طور قطع عالمان سرشناس عصر صفوی همچون شیخ بهایی، ملاصدرای شیرازی و میرداماد در آن به شکل مستمر تردد داشته‌اند.