عمارت مسعودیه

عمارت مسعودیه یکی از برجسته‌ترین بناهای تاریخی تهران است که در میدان بهارستان واقع شده است. این عمارت بخش مهمی از حافظه تاریخی شهر تهران به شمار می‌رود، جایی که معماری دوران قاجار، فن‌آوری ساخت سنتی و وقایع مهم تاریخی با هم تلاقی می‌کنند. مسعودیه نه فقط بنایی قدیمی، بلکه نمادی از هویت فرهنگی، سیاسی و هنری ایران در دوره مشروطه است.

عمارت مسعودیه به دستور مسعود میرزا، ملقب به ظل‌السلطان، پسر ناصرالدین شاه ساخته شد. کار ساخت آن در سال ۱۲۹۵ هجری قمری در زمینی تقریباً ۴ هزار مترمربع آغاز شد و استاد شعبان معمار باشی با نظارت سراج‌الملک، یعنی میرزا رضا قلی‌خان، مسئول ساخت بخش‌های مختلف آن شد. این عمارت شامل بخش بیرونی یا دیوان‌خانه، اندرونی، باغ و ملحقاتی است که زیبایی معماری قاجاری را با عناصری از باغ‌های سنتی ایرانی تلفیق می‌کند. عمارت دارای تزئینات فراوانی مانند آجرکاری، چوبکاری، پنجره‌های ارسی، گچبری‌ها و طرح‌هایی با نقش‌های گل و گیاه است.

در طول تاریخ، مسعودیه شاهد رویدادهای مهمی بوده است؛ جنبش مشروطه، تغییرات سیاسی، استقرار ارگان‌های دولتی متفاوت و کاربری‌های متنوع. عمارت مسعودیه در مقطعی نخستین کتابخانه رسمی ایران و بخشی از نخستین موزه‌های کشور بوده است. همچنین در دوران مختلف برای کاربری آموزشی و فرهنگی استفاده شده است. این عمارت با وجود ارزش تاریخی و فرهنگی بالا، در سال‌های اخیر وضعیت مرمتی دشواری داشته و نگرانی‌هایی در مورد حفظ و حفاظت آن وجود دارد.