مسجد جامع گلپایگان

مسجد جامع گلپایگان، یکی از کهن‌ترین و باشکوه‌ترین بناهای تاریخی ایران است که در دل شهر زیبای گلپایگان جای گرفته است.
این مسجد، یادگاری ارزشمند از دوران سلجوقیان و جلوه‌ای درخشان از هنر و ایمان مردمان آن روزگار است.
ساخت این بنا در زمان ابوشجاع ملکشاه سلجوقی، میان سال‌های ۴۹۷ تا ۵۱۲ هجری قمری انجام شده و بانی آن ابوالفضل محمد بن ابراهیم بن محمد بابا بوده است.
گنبد بزرگ آجری، ستون‌های قطور و نقش‌های ظریف آجری این مسجد، هر بیننده‌ای را به تحسین وامی‌دارد.
در دو بخش از بنا، نام بانی مسجد با خط کوفی بر دیوارها نقش بسته و هنوز پس از گذشت قرن‌ها، استواری و زیبایی خود را حفظ کرده است.
نور ملایم خورشید که از روزنه‌های گنبد بر فضای داخلی می‌تابد، جلوه‌ای روحانی به مسجد می‌بخشد و یادآور عظمت هنر ایرانی است.
این بنای ارزشمند با شماره ۱۹۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.